Γιατί η αποτυχία είναι ο καλύτερος δάσκαλος στη ζωή

Παλεύετε διαρκώς για την τελειότητα, αλλά καταλήγετε παραλυμένοι από τον φόβο της αποτυχίας; Ως μια «αναρρώνουσα» τελειομανής, κατανοώ ακριβώς πώς νιώθετε. Αλλά τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι η αποδοχή της αποτυχίας είναι στην πραγματικότητα το κλειδί για την εξέλιξη και την επιτυχία; Σε αυτό το άρθρο, θα μάθετε δυνατούς τρόπους για να αλλάξετε νοοτροπία, να ξεπεράσετε τις αντιρρήσεις του τελειομανή μέσα σας και να αρχίσετε να βλέπετε τα λάθη ως ευκαιρίες.

Γιατί οι τελειομανείς δυσκολεύονται να αποδεχτούν την αποτυχία

Έρευνες δείχνουν ότι πάνω από το 30% των ανθρώπων παλεύουν με την τελειομανία, αφήνοντας συχνά τον φόβο της αποτυχίας να τους εμποδίσει να δοκιμάσουν νέα πράγματα ή να κυνηγήσουν τους στόχους τους. Οι τελειομανείς τείνουν να βλέπουν τα λάθη ως απόδειξη της ανεπάρκειάς τους, οδηγούμενοι σε έναν παραλυτικό κύκλο αναβλητικότητας, αποφυγής και αυτοκριτικής.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι η αποτυχία είναι αναπόφευκτη. Είναι ένα φυσιολογικό μέρος της διαδικασίας μάθησης και εξέλιξης. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι στον κόσμο γνωρίζουν ότι η αποτυχία δεν είναι εχθρός, αλλά ο απόλυτος δάσκαλος. Αλλάζοντας τη σχέση σας με την αποτυχία, μπορείτε να απελευθερωθείτε από την παράλυση της τελειομανίας και να ξεκλειδώσετε το πλήρες δυναμικό σας.

5 τρόποι για να αποδεχτείτε την αποτυχία και να ξεπεράσετε την τελειομανία

1. Σταματήστε να «παίζετε ρόλους» και γίνετε ο αυθεντικός εαυτός σας

Ξέρω ότι είναι δελεαστικό να παρουσιάζετε έναν προσεγμένο, «τέλειο» εαυτό στον κόσμο. Όμως, πιστέψτε με, αυτό είναι εξαντλητικό και μη βιώσιμο. Αντ’ αυτού, δοκιμάστε να είστε ριζικά ειλικρινείς σχετικά με τις δυσκολίες, τις ιδιαιτερότητες και τις ατέλειές σας.

Ξεκινήστε με κάτι μικρό, για παράδειγμα μοιραστείτε ένα λάθος που κάνατε με έναν έμπιστο φίλο και παρατηρήστε πώς θα αντιδράσει (υπόδειξη: πιθανότατα θα σας αντιμετωπίσει με ενσυναίσθηση και θα νιώσει ανακούφιση που δεν είναι ο μόνος που κάνει λάθη).

Σταδιακά, εξασκηθείτε στην ευαλωτότητα σε περιβάλλοντα με χαμηλότερο ρίσκο, όπως το να παραδεχτείτε ότι δεν γνωρίζετε κάτι στη δουλειά ή να δημοσιεύσετε μια φωτογραφία που δεν είναι φιλτραρισμένη στην εντέλεια. Γιορτάστε κάθε αυθεντική στιγμή σαν μια νίκη. Με τον καιρό, θα νιώθετε πιο άνετα να αφήνετε τον πραγματικό σας εαυτό να λάμψει.

2. Αποδεχτείτε τα λάθη σας και διασκεδάστε μαζί τους

Την επόμενη φορά που θα κάνετε κάτι «τρανταχτά» λάθος, δοκιμάστε αυτό: αντί να πέσετε αμέσως στη δίνη της αυτοκατηγορίας, πάρτε μια βαθιά ανάσα και ρωτήστε τον εαυτό σας: «Τι αστείο έχει αυτό;» Ίσως στείλατε ένα email με «Reply All» αντί για «Reply» στον προϊστάμενό σας—ωχ!

Δείτε το χιουμοριστικό κομμάτι φανταζόμενοι την απορημένη του/της έκφραση. Ή μπορεί να επιχειρήσατε μια νέα συνταγή και καταλήξατε με ένα «Pinterest fail» που θα μπορούσε να σταθεί σε μουσείο μοντέρνας τέχνης. Τραβήξτε μια φωτογραφία και γελάστε.

Όσο περισσότερο βρίσκετε την αστεία πλευρά στα στραβοπατήματά σας, τόσο λιγότερη δύναμη έχουν αυτά πάνω σας. Η εξάσκηση φέρνει πρόοδο, γι’ αυτό δεσμευτείτε να βρίσκετε την αστεία πτυχή σε κάθε αποτυχία, μεγάλη ή μικρή.

3. Δείτε τις αποτυχίες ως σκαλοπάτια για την επιτυχία

Ναι, είναι κλισέ, αλλά η αποτυχία είναι απλώς ένα σκαλοπάτι προς την επιτυχία. Το κλειδί είναι να αναπλαισιώσετε τον τρόπο που τη βλέπετε. Αντί να βλέπετε τα λάθη ως απόδειξη της ανεπάρκειάς σας, δοκιμάστε να τα θεωρείτε πολύτιμα δεδομένα.

Κάθε φορά που κάτι δεν πετυχαίνει, γίνετε περίεργοι και ρωτήστε: «Τι μπορώ να μάθω από αυτό; Τι θα κάνω διαφορετικά την επόμενη φορά;» Αντιμετωπίστε την αποτυχία σαν ένα επιστημονικό πείραμα. Απλώς δοκιμάζετε υποθέσεις και προσαρμόζεστε με βάση τα αποτελέσματα.

Κρατήστε ένα «ημερολόγιο αποτυχίας», όπου θα σημειώνετε κάθε στραβοπάτημα και τα μαθήματα που αποκομίσατε. Ανατρέχετε τακτικά σε αυτό για να δείτε πόσο έχετε προχωρήσει και δώστε συγχαρητήρια στον εαυτό σας για την εξέλιξή σας.

4. Καλλιεργήστε την αυτοσυμπόνια

Η αυτοσυμπόνια είναι ένα ισχυρό αντίδοτο στην τελειομανία και μπορεί να κάνει την αποδοχή της αποτυχίας πιο «ασφαλή» σαν αίσθηση. Όταν σφάλλετε, φερθείτε στον εαυτό σας όπως θα φερόσασταν σε έναν καλό φίλο—με καλοσύνη, κατανόηση και ενθάρρυνση. Αναγνωρίστε ότι η ατέλεια είναι μέρος της κοινής ανθρώπινης εμπειρίας.

Εξασκηθείτε στην ενσυνειδητότητα προσέχοντας τις αυτοκριτικές σκέψεις σας χωρίς να τις κρίνετε και στρέφοντας ήπια την προσοχή σας στη στιγμή. Θυμηθείτε, αξίζετε αγάπη και αποδοχή, μαζί με τις ατέλειές σας. Καθοδηγούμενοι διαλογισμοί και ασκήσεις σαν αυτές μπορούν να σας βοηθήσουν να αρχίσετε να χτίζετε την αυτοσυμπόνια σας από σήμερα.

5. Γιορτάστε την πρόοδο αντί για την τελειότητα

Η τελειομανία συχνά μας κρατάει προσηλωμένους στο τελικό αποτέλεσμα, κάνοντάς μας να παραβλέπουμε τις μικρές νίκες στη διαδρομή. Αλλάξτε την προσοχή σας στο να γιορτάζετε την πρόοδο, όχι μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Πήρατε κάποιο ρίσκο σήμερα, ακόμη κι αν δεν πέτυχε; Αναγνωρίστε το θάρρος σας. Είχατε μια ατυχία αλλά τη διαχειριστήκατε με λίγη περισσότερη αυτοσυμπόνια απ’ ό,τι συνήθως; Αυτή είναι μια πρόοδος που αξίζει αναγνώριση. Δημιουργήστε μια καθημερινή συνήθεια να σημειώνετε κάτι για το οποίο είστε περήφανοι, όσο μικρό κι αν είναι. Με τον καιρό, θα αρχίσετε να βλέπετε πώς αυτά τα μικρά βήματα αθροίζονται σε μεγάλες αλλαγές.

Ξεπερνώντας τις αντιρρήσεις του τελειομανή σχετικά με την αποδοχή της αποτυχίας

Καταλαβαίνω, η αποδοχή της αποτυχίας ακούγεται ωραία στη θεωρία, αλλά ο τελειομανής εγκέφαλός σας ίσως εγείρει κάποιες αντιρρήσεις. Ας αντιμετωπίσουμε μερικές:

Αντίρρηση #1: «Αν δεν επιδιώκω την τελειότητα, θα μείνω στη μετριότητα!» Ρεαλιστικός έλεγχος: Η τελειομανία συχνά οδηγεί σε αναβλητικότητα, χαμένες ευκαιρίες και χαμηλότερη απόδοση λόγω φόβου και αποφυγής. Η αποδοχή της αποτυχίας σας επιτρέπει να αναλαμβάνετε περισσότερα ρίσκα, να μαθαίνετε πιο γρήγορα και τελικά να πετυχαίνετε καλύτερα αποτελέσματα. Επιπλέον, το «τέλειο» είναι υποκειμενικό και ανέφικτο. Στοχεύστε στην αριστεία, όχι στην τελειότητα.

Αντίρρηση #2: «Η αποτυχία είναι πολύ οδυνηρή. Δεν την αντέχω!» Δεν θα σας πω ψέματα—η αποτυχία μπορεί να πονέσει. Αλλά ξέρετε τι πονάει περισσότερο; Η μετάνοια. Να ζει κανείς μια μικρή, περιορισμένη ζωή επειδή φοβόταν υπερβολικά να αποτύχει. Η προσωρινή ενόχληση της αποτυχίας δεν συγκρίνεται με τη χαρά του να κυνηγάτε τα όνειρά σας και να εξελίσσεστε ως άνθρωποι. Νιώστε τον φόβο και προχωρήστε ούτως ή άλλως.

Αντίρρηση #3: «Οι άνθρωποι θα με κρίνουν αν αποτύχω.» Ναι, κάποιοι μπορεί να σας κρίνουν. Αλλά οι περισσότεροι θα σεβαστούν το θάρρος σας και θα ταυτιστούν με την ανθρώπινη πλευρά σας. Η αποτυχία είναι μια καθολική εμπειρία. Το να μιλάτε ανοιχτά για τις δυσκολίες σας θα εμπνεύσει τους άλλους και θα εμβαθύνει τις σχέσεις σας. Όποιος σας κοροϊδέψει επειδή προσπαθήσατε; Δεν είναι «δικός σας» άνθρωπος. Περιτριγυρίστε τον εαυτό σας με υποστηρικτικούς ανθρώπους που γιορτάζουν την προσπάθεια αντί για το αποτέλεσμα.

Από τελειομανής σε υποστηρικτή της αποτυχίας: Το έχετε!

Θυμηθείτε, η πρόοδος μετράει περισσότερο από την τελειότητα. Δεν χρειάζεται να αγαπήσετε την αποτυχία από τη μία μέρα στην άλλη. Ξεκινήστε από μικρά βήματα, να είστε υπομονετικοί με τον εαυτό σας και συνεχίστε την εξάσκηση. Γιορτάστε κάθε θαρραλέο βήμα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.

Όπως είπε κάποτε ο Μάικλ Τζόρνταν: «Έχω αποτύχει ξανά και ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και γι’ αυτό πετυχαίνω». Αγκαλιάστε τις αποτυχίες σας ως απόδειξη ότι τολμάτε, μαθαίνετε και εξελίσσεστε. Με κάθε στραβοπάτημα, βρίσκεστε ένα βήμα πιο κοντά στα όνειρά σας.

Πάρτε λοιπόν μια βαθιά ανάσα, ξαναβγείτε στον «αγώνα», και όταν δεν φτάσετε στον στόχο —όπως συμβαίνει σε όλους μας— θυμηθείτε: η αποτυχία δεν είναι μοιραία. Είναι ανατροφοδότηση. Είναι μια ευκαιρία να ξεκινήσετε ξανά, πιο σοφοί από πριν. Συνεχίστε να «αποτυγχάνετε προς τα εμπρός» και θα γίνετε ασταμάτητοι.

Η δική σας σειρά: Ποια είναι μια «αποτυχία» για την οποία είστε ευγνώμονες λόγω όσων σας δίδαξε; Γράψτε το στα σχόλια!