Ο Σκύλος Αναγνωρίζει τον Ιδιοκτήτη του Μετά από Χρόνια Απώλειας

Αν δεν το είχε βιώσει με τα ίδια του τα μάτια, ίσως αυτός ο άντρας να μην πίστευε ποτέ ότι ένα τέτοιο θαύμα θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή του. Εκείνη την ημέρα, όταν σταμάτησε το αυτοκίνητό του σε μια γνώριμη διασταύρωση, ξαφνικά είδε έναν μεγάλο σκύλο με λευκό, βρώμικο και μπερδεμένο τρίχωμα να τρέχει κατευθείαν προς την πόρτα του αυτοκινήτου. Δεν έδειχνε ούτε φόβο ούτε επιθετικότητα, απλά στεκόταν συνεχώς όρθιο στα δύο μπροστινά του πόδια και κοιτούσε μέσα.

Το ζώο χρησιμοποίησε τα τρεμάμενα πόδια του για να γρατζουνά δυνατά το τζάμι και γάβγιζε δυνατά, σαν να προσπαθούσε να πει κάτι. Τα μάτια του έκαναν την καρδιά του άντρα να σταματήσει, ένα θλιμμένο, γεμάτο λαχτάρα βλέμμα, αλλά κρυμμένο βαθιά μέσα του υπήρχε μια οικειότητα που δεν μπορούσε να περιγραφεί με λόγια. Όταν το παράθυρο του αυτοκινήτου κατέβηκε, η καρδιά του άντρα φάνηκε να σταματά για μια στιγμή.

Έμεινε άναυδος όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν ο σκύλος που είχε χάσει πριν από περισσότερο από κάποια χρόνια. Αν και το τρίχωμά του ήταν πλέον μπερδεμένο, βρώμικο και κάλυπτε τη λεπτή φιγούρα του, τα μάτια του, γεμάτα εμπιστοσύνη και αγάπη, δεν είχαν αλλάξει ποτέ. Βγήκε γρήγορα από το αυτοκίνητο χωρίς δισταγμό και αγκάλιασε το σκύλο με τρεμάμενα χέρια.

Το ζώο κουλουριάστηκε βαθιά στο στήθος του, κούνησε την ουρά του χαρούμενα και συνέχισε να κλαψουρίζει, σαν να ήθελε να διηγηθεί όλες τις μοναχικές μέρες της περιπλάνησης του. Έβγαλε φαγητό και του το έδωσε, με τα χέρια του να τρέμουν καθώς χάιδευε κάθε βρώμικη τούφα από το τρίχωμά του, δάκρυα να κυλούν σιωπηλά. Κανείς δεν ήξερε σε πόσα μέρη είχε πάει, πόσες δυσκολίες είχε υπομείνει.

Αλλά ένα πράγμα ήταν σίγουρο. Η καρδιά του δεν είχε πάψει ποτέ να στρέφεται προς τον ιδιοκτήτη του. Όταν άνοιξε το πορτμπαγκάζ για να το βάλει μέσα, ο σκύλος ξαφνικά στάθηκε όρθιος, κρατώντας σφιχτά το χέρι του, με μάτια γεμάτα πανικό και φόβο, σαν να φοβόταν ότι αν τον άφηνε έστω και για ένα δευτερόλεπτο, θα ξαναζούσε τον εφιάλτη της εγκατάλειψης.

Δεν μπορούσε παρά να το πάρει στην αγκαλιά του και να το βάλει στο κάθισμα του συνοδηγού, με το ένα χέρι να οδηγεί και το άλλο να το χαϊδεύει περιστασιακά για να το παρηγορεί. Ο άντρας το πήγε αμέσως στον κτηνίατρο για εξέταση. Ευτυχώς, η υγεία του ζώου ήταν καλή. Χρειαζόταν απλώς λίγη φροντίδα για να αναρρώσει. Αφού καθαρίστηκε, κουρεύτηκε και εμβολιάστηκε, ο σκύλος επέστρεψε στο γνώριμο σπίτι του.

Ένα μέρος που κάποτε ήταν γεμάτο από χαρούμενα γαβγίσματα και κουνήματα της ουράς κάθε φορά που ο ιδιοκτήτης επέστρεφε από τη δουλειά. Τα συναισθήματα μεταξύ ανθρώπων και ζώων είναι μερικές φορές βαθύτερα απ’ ότι φανταζόμαστε. Ένας μικρός σκύλος, που κουβαλούσε στην καρδιά του ένα μεγάλο ταξίδι μόνο και μόνο για να ξαναβρεί το άτομο που αγαπούσε. Εκείνη η επανένωση δεν ήταν απλώς ένα θαύμα, αλλά και μια απόδειξη της άνευ όρων πίστης του.